بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد(ص)و آل محمد(ص)و عجل فرجهم
عیسی(ع) فرمود: به راستی به شما می گویم هر کس چون بچه نارسی نگردد،به ملکوت آسمان در نخواهد آمد.
انسان باید همچون بچه نارسی که از او بپرسید چه کسی جامه هایت را درست کرده پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید خانه ای که او درآن است از آن کیست؟می گوید خانه پدر من است.
و هر گاه از او بپرسید چه کسی به تو غذا می دهد تا بخوری؟ پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید چه کسی راه رفتن و سخن گفتن را به تو آموخت؟ پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید چرا پیشانیت بسته شده است؟پاسخ می دهد خود فرو افتادم و پیشانیم را شکافتم.
و هر گاه به او بگوئید چرا افتادی؟پاسخ می دهد پدرم اندکی مرا وا گذاشت تا راه رفتن را خوب بیاموزم،چون خواستم تندروی کنم به زمین خوردم.
هر گاه به او بگوئید پدرت چه گفت؟پاسخ می دهد:چرا آهسته راه نرفتی؟نیک متوجه باش که در آینده کنار مرا وانگذاری.
آنگاه عیسی (ع) فرمود:به راستی کسی که با اخلاص دل،برای خدا گواهی دهد که پدیدآورنده هر صلاح است و خود انسان است که پدیدآورنده گناه است،او فروتن خواهد بود.ولی کسی که تنها به زبان چنین می گوید ولی کردارش با سحنانس تضاد دارد او دارای فروتنی دروغی،و سرکشی واقعی است.سرکشی و به خود بالیدنش وقتی به حد اعلی می رسد که چیزهای پست را استخدام کند تا کسی به او توبیخ و اهانت نکند.
پس فروتنی واقعی همان آرامش و تسلیم نفس است که انسان به سبب آن شخصیت حقیقی خود را می شناسد.ولی فروتنی دروغی تنها دود و بخاری است که از دوزخ بلند می شود که آنچه را که انسان باید به خود نسبت دهد به خداوند نسبت می دهد.بنابراین شخصی که فروتنی دروغی دارد به زبان می گوید:من در گناه فرو رفته ام،ولی هر گاه کسی به او بگوید او گناهکار است خشمش برانگیخته شده و برافروخته اش می کند.
