وصل دوست

گریه هایی برای تو در دل شب

کسی که گریستن را فراموش کرده است،دیر زمانی است که زلالی قلبش را از دست داده است.

چرا گریه نکنم؟در حالی که دشمن ترین دشمن خویشم.چون هنوز بزرگترین بت،یعنی نفسم را نشکسته ام.

شکستن این بت، کاری نیست که بدون مدد و توفیق الهی بتوان انجام داد.و من گریه می کنم چون ناتوانم.

و خداوند،تو چقدر این اشک ها را دوست داری.و خریدار آنهایی.

 ای پروردگار مهربان!گریه می کنم چون از تو دورم.چون تا نفسم را "قربانی" نکنم،به "تقرب" نمی رسم.

گریه می کنم چون آن ذخیره الهیت ،امام زمانم غریب است.در میان ما که خود را،گوهر انسانیت،را گم کرده ایم.و به همین دلیل

او را فراموش کرده ایم.او که انسان کامل و کمال انسانیت است.