آیا یاری کننده ای هست که مرا یاری کند؟
بسم الله الرحمن الرحیم
این ندای امام حسین (ع) در روزعاشوراست:آیا یاری کننده ای هست که مرا یاری کند؟
اینک پس از گذشت قرنها ،ما مخاطبان امام حسین(ع) هستیم .ما که معتقدیم "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا"آیا آن حضرت را یاری می کنیم یا خیر؟
امام حسین(ع) برای امر به معروف و نهی از منکر و زنده کردن ارزش ها یی که داشتند محو می شدند،از جان و مال و خانواده خویش گذشتند که اگر فداکاری ایشان نبود ازاسلام جز نامی باقی نمی ماند.
و اینک ما برای حفظ و احیای معارف و ارزش های اسلام که با چنین خونهایی به ما رسیده است چه کرده ایم؟
همه ما می دانیم قطعا زمانی ارزشهای اسلام کاملا زنده و حفظ می شوند که صاحب این امر ظهور کند.اما هر کدام از ما نیز برای رسیدن به این نقطه درخشان که سالهاست به دلیل عداوت دشمنان و کوتاهی های مسلمانان و شیعیان به تاخیر افتاده،وظیفه ای خطیر به عهده داریم که موظف به انجام آن هستیم.
اگر ما وظیفه خود را بشناسیم و به آن عمل کنیم، آن زمان است که می توانیم بگوئیم به امام حسین(ع)یاری رسانده ایم.
هر یک از ما در وهله اول باید ببیند چقدر از دین آگاهی دارد؟آیا احکامی که دین برای او وضع کرده به خوبی می داند؟ و آیا به شناخت درستی از آنها رسیده است یا خیر؟پس کسب معرفت نخستین گام است.
در مرحله بعد باید ببیند که آیا به دانسته های خویش عمل می کند یا خیر؟همچنین باید به قلب خود مراجعه کند تا دریابد که ارزشها و معارف الهی در قلب او چه جایگاهی دارند،آیا واقعا ارزشهای الهی را محترم می شمارد یا اهمیتی برای آنها قائل نیست؟
همه ما می دانیم پرهیزکاری،صداقت و درستکاری ارزشند.خوش خلقی،کمک به همنوع،دستگیری از ضعفا،گذشت و ایثار و...همه ارزشهای الهی هستند. اما چقدر آنها را با عمل خود در زندگیمان زنده کرده ایم؟
باید از خود شروع کنیم.اگر هر یک از ما از خود شروع کند و به خودسازی بپردازد،از گناهان توبه کرده و به اعمال صالح بپردازداین رفتار او دیگران را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
همه ما عاشق امام حسین(ع)هستیم.اگر به عشق امام حسین(ع)از جای خود برخیزیم و برای یاری مرام و مسلک ایشان قیام کنیم خشنودی آن حضرت را به دست آورده ایم و فرزندشان صاحب الزمان(عج)را نیز شاد کرده ایم.
یادمان باشد که همه ما مدیون خون شهدای کربلا هستیم.
اگر می خواهیم ندای "هل من ناصر ینصرنی"امام حسین(ع) را اجابت کنیم باید بدانیم که امام زمان(عج) نیز در هر لحظه همین ندا را سر می دهند.بیش از هزار و صد و هفتاد سال است که امام ما آواره بیابانهاست و با همان ندای جدش از ما یاری می خواهد.
کجاست عباس وفاداری؟کجا هستند یاران باوفایی همچون یاران امام حسین(ع) که آن حضرت یارانشان اینگونه ستوده بودند:به طور یقین من یارانی بهتر از یارانم سراغ ندارم.
مگر نه این است که یاری کردن امام هر عصری یک اصل قطعی است.پس اینک چه کسی باید یوسف زهرا(س)را یاری کند؟ آیا ما که خود را شیعه آن حضرت می دانیم به این وظیفه خود عمل کرده ایم؟
امام زمان(عج)در پیامی به شیخ مفید(ره)فرمودند:"ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعی خود و شیعیانمان تا زمانی که حکومت دنیا در اختیار ستمگران است در نقطه ای پنهان از دیده ها به سر می بریم ولی از تمام حوادث و ماجراهایی که بر شما می گذرد کاملا مطلعیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست.از خطاها و گناهانی که بندگان صالح خدا از آن دوری می کردند ولی اکثر شما مرتکب آن شدید با خبریم،ما از عهد شکنی ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها (و بی اعتنایی به آنها)با اطلاعیم که گویی اینها از لغزشهای خود خبر ندارند،(اما با این وجود)ما هرگز در رعایت حال شما کوتاهی نکرده،شما را فراموش نمی کنیم و اگر توجهات و عنایات ما نبود مصائب و حوادث زندگی شما را در بر می گرفت و دشمنان شما رااز بین می بردند.پس از خدا بترسید و تقوا پیشه کنید و به ما خاندان رسالت مدد و یاری رسانید." *
همچنین بارها و بارها امامان ما بر دعای برای فرج تاکید کرده اند.
ما اگر بخواهیم می توانیم به ندای "هل من ناصر ینصرنی"که قرنهاست در عالم طنین انداز است لبیک بگوئیم.می توانیم اگر واقعا وفادار باشیم.
ماجرای کربلا هنوز تمام نشده است.کربلا منتظر ماست بیا تا برویم.
*کتاب درد دل امام زمان (عج) نوشته ابوالفضل سبزی
والسلام