بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد (ص) و آل محمد (ص) و عجل فرجهم
تو رو حتی رویامم ندیدم ولی یه عمره جات خالیه پیشم
ندیدمت چه احساس غریبی ندیدم و برات دلتنگ میشم
فقط بگو کدوم هفته کدوم روز کجا منتظر اومدنت شم
می خوام کاری بدم دست خودم که خودم بهونه اومدنت شم
سپردی دست کی پیراهنت رو که یه عمره برامون نمیاره
چه بوی نرگسی می پیچه اینجا اگه این باد سرگردون بذاره
بیا تا کفترا دورت بگردن براشون هر قدم دونه بپاشی
چراغونی می کنم پس کوچه ها رو شاید قسمت بشه این جمعه باشی
اللهم صل علی محمد(ص) و آل محمد(ص) و عجل فرجهم
امید غریبان تنها کجایی؟
چراغ سر قبر زهرا کجایی؟
تجلی طه ، گل اشک مولا ، دل آشفته ی داغ آن کوچه ی غم
گرفتار گودال خونین ، گرفتار غم های زینب ، سیه پوش قاسم
عزادار اکبر گل باغ لیلا ، پریشان دست علم گیر سقا
نفس های سجاد ، نواهای باقر ، دعاهای صادق
کس بی کسی های شب های کاظم
حبیب رضا و انیس غریب جواد الائمه
تمنای هادی ، عزیز دل عسکری ، پس نگارا بفرما کجایی؟
دلم جز هوایت هوایی ندارد
لبم غیر نامت نوایی ندارد
وضو و اذان و نماز و قنوتم
بدون ولایت بهایی ندارد
دلی که نشد خانه ی یاس نرگس
خراب است و ویران صفایی ندارد
بیا تا جوانم بده رخ نشانم
که این زندگانی وفایی ندارد…
خداوندا،مرا وسیله ای برای آرامش قرار بده.
در جایی که نفرت وجود دارد،بگذارتا عشق بکارم.
در جایی که رخم هست،بخشش.و در جایی که تردید هست،ایمان.
در جایی که نومیدی است،امید
.در جایی که تاریکی است،نور
.و در جایی که غم هست،شادی.
ای خداوند بزرگ به من اجازه بده که به جای طلب آرامش،آرامش بخش باشم.
درک کنم،به جای آن که بخواهم درک شوم.
و عشق بورزم به جای آن که بخواهم به من عشق ورزند.
چرا که در اعطا کردن است که در یافت می کنیم.
در بخشیدن است که بخشیده می شویم.
و در مردن است که برای زندگی ابدی متولد می شویم.سنت فرانسیس
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی محمد(ص)و آل محمد(ص)و عجل فرجهم
عیسی(ع) فرمود: به راستی به شما می گویم هر کس چون بچه نارسی نگردد،به ملکوت آسمان در نخواهد آمد.
انسان باید همچون بچه نارسی که از او بپرسید چه کسی جامه هایت را درست کرده پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید خانه ای که او درآن است از آن کیست؟می گوید خانه پدر من است.
و هر گاه از او بپرسید چه کسی به تو غذا می دهد تا بخوری؟ پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید چه کسی راه رفتن و سخن گفتن را به تو آموخت؟ پاسخ می دهد پدرم.
و هر گاه از او بپرسید چرا پیشانیت بسته شده است؟پاسخ می دهد خود فرو افتادم و پیشانیم را شکافتم.
و هر گاه به او بگوئید چرا افتادی؟پاسخ می دهد پدرم اندکی مرا وا گذاشت تا راه رفتن را خوب بیاموزم،چون خواستم تندروی کنم به زمین خوردم.
هر گاه به او بگوئید پدرت چه گفت؟پاسخ می دهد:چرا آهسته راه نرفتی؟نیک متوجه باش که در آینده کنار مرا وانگذاری.
آنگاه عیسی (ع) فرمود:به راستی کسی که با اخلاص دل،برای خدا گواهی دهد که پدیدآورنده هر صلاح است و خود انسان است که پدیدآورنده گناه است،او فروتن خواهد بود.ولی کسی که تنها به زبان چنین می گوید ولی کردارش با سحنانس تضاد دارد او دارای فروتنی دروغی،و سرکشی واقعی است.سرکشی و به خود بالیدنش وقتی به حد اعلی می رسد که چیزهای پست را استخدام کند تا کسی به او توبیخ و اهانت نکند.
پس فروتنی واقعی همان آرامش و تسلیم نفس است که انسان به سبب آن شخصیت حقیقی خود را می شناسد.ولی فروتنی دروغی تنها دود و بخاری است که از دوزخ بلند می شود که آنچه را که انسان باید به خود نسبت دهد به خداوند نسبت می دهد.بنابراین شخصی که فروتنی دروغی دارد به زبان می گوید:من در گناه فرو رفته ام،ولی هر گاه کسی به او بگوید او گناهکار است خشمش برانگیخته شده و برافروخته اش می کند.
